سلگتے ہونٹوں پہ شبنم کی داستاں رکھ دے

زمینِ سنگ پہ شیشے کا آسماں رکھ دے

ہماری گاؤں کی کچھ لڑکیاں پرائی ہوں

کنواری مانگوں میں کوئی تو کہکشاں رکھ دے

مچل اٹھے جو کبھی حرفِ آرزو کوئی

مرا ضمیر مرے لب پہ انگلیاں رکھ دے

وہ خواب دے دے جو تعبیر کو ترستے رہیں

مچلتے بچے کی مٹھی میں تتلیاں رکھ دے

جوان بیٹی کو ڈولی نہ دے سکا مفلس

سرہانے قبر کے مہندی کی پتیاں رکھ دے

گلے لگا لے مجھے موت اس طرح جیسے

سسکتے بچے کے ماتھے پہ ہونٹ ماں رکھ دے